Οι “οργανισμοί που μαθαίνουν” είναι οι οργανισμοί όπου οι άνθρωποι επεκτείνουν συνεχώς την ικανότητα να δημιουργούν τα αποτελέσματα που πραγματικά επιθυμούν, όπου τροφοδοτούνται, γεννιούνται, αναπτύσσονται-καλλιεργούνται νέα, επεκτατικά πρότυπα σκέψης, όπου η συλλογική σκέψη αφήνεται ελεύθερη και όπου οι άνθρωποι μαθαίνουν συνεχώς να βλέπουν τον χώρο όπου βρίσκονται ως όλov και να «μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν» μαζί .

P. Senge

Ένα σχολείο λειτουργεί ως «επαγγελματική κοινότητα μάθησης» όταν τα μέλη του επιδιώκουν συλλογικά μια κοινή αποστολή, όραμα, αξίες και στόχους, εργάζονται σε συνεργατικές ομάδες με έμφαση στην έρευνα δράσης, τον πειραματισμό και τη συνεχή αναζήτηση των βέλτιστων πρακτικών και συμμετέχουν σε διαδικασίες βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου με σταθερή εστίαση στα αποτελέσματα.

R. DuFour

Οι Επαγγελματικές Κοινότητες Μάθησης δίνουν έμφαση στην έννοια της «κοινότητας», η οποία αποτελεί την «καρδιά» του Οργανισμού Μάθησης. Το ήθος του διαπροσωπικού ενδιαφέροντος είναι κεντρικό στην ιδέα της σχολικής κοινότητας και διατρέχει τη ζωή των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των σχολικών ηγετών. Η έμφαση στην έννοια της κοινότητας στις Επαγγελματικές Κοινότητες Μάθησης ενισχύει τις αμοιβαία υποστηρικτικές σχέσεις και την ανάπτυξη κοινών πρακτικών και αξιών, που επηρεάζονται σημαντικά από την παρουσία και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης.

M. Kools & L. Stoll

Η μετατροπή ενός σχολείου σε οργανισμό που μαθαίνει, επιδιώκει την αλλαγή στην κουλτούρα του σχολείου, απαιτεί χρόνο και δομικές αλλαγές, οι οποίες για να προκύψουν χρειάζονται ριζικές αλλαγές στην κουλτούρα και στο επαγγελματικό προφίλ των εκπαιδευτικών.

Μ. Fullan

Στις πιο αυστηρές, ακμαίες (και μάλλον σπάνιες) μορφές τους, οι συνεργατικές κουλτούρες μπορούν να επεκταθούν σε από κοινού εργασία, αλληλοπαρατήρηση και εστιασμένη διερεύνηση βάσει προβληματισμών, με τρόπους οι οποίοι διευρύνουν την πρακτική κριτικά, ψάχνοντας για καλύτερες εναλλακτικές, σε μια διαρκή αναζήτηση της βελτίωσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι συνεργατικές κουλτούρες, δεν είναι χαριτωμένες, αυτάρεσκες, ούτε πολιτικά εφησυχασμένες. Αντίθετα μπορούν να οικοδομήσουν συνολική ισχύ και αυτοπεποίθηση σε κοινότητες εκπαιδευτικών που είναι ικανές να αλληλεπιδρούν με γνώση και σθένος  με τους φορείς της καινοτομίας και μεταρρύθμισης, ικανές και πρόθυμες να επιλέξουν ποιες καινοτομίες θα υιοθετήσουν, σε ποιες να προσαρμοστούν και σε ποιες να αντισταθούν ή να αγνοήσουν, ανάλογα με τους σκοπούς και τις ιδιαίτερες συνθήκες.

Α.Ηargreaves

Τα σχολεία πρέπει να μιλούν για τον εαυτό  τους. Μερικές φορές το κάνουν ασυνείδητα, μεταφέροντας σιωπηρά μηνύματα σχετικά με τις προτεραιότητες και τις αξίες που τα διέπουν. Τα σχολεία πρέπει να είναι σε θέση να μιλήσουν για το έργο τους με υψηλό βαθμό αυτογνωσίας και αυτοπεποίθησης. Γνωρίζουν τα δυνατά τους σημεία και αισθάνονται αρκετά ασφαλή για να αναγνωρίσουν τις αδυναμίες τους.

J. MacBeath

«Η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης έφερε ουσιαστικά για πρώτη φορά τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας σε κοινό τραπέζι όπου μας δόθηκε η δυνατότητα να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε, να ερευνήσουμε, να δουλέψουμε και να αναδείξουμε τη δουλειά που γίνεται ή δε γίνεται. Ήταν μια πολύ ξεχωριστή, από κάθε άποψη, διαδικασία. Η σχολική κοινότητα στο σύνολό της λειτούργησε μέσα σ’ ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας και συνδιαλλαγής, αλληλοκατανόησης και εμπιστοσύνης. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς-κηδεμόνες ήρθαν κοντά, κάθισαν στο ίδιο τραπέζι και σε συνεργασία με το σχολικό σύμβουλο και τον εξωτερικό συνεργάτη κατάφεραν να επιτύχουν την αρμονική συνύπαρξη , που είναι προαπαιτούμενο επιτυχίας και αποτελεσματικότητας».
Δείτε περισσότερα εδώ: Συμπεράσματα από τις εκθέσεις των σχολείων σχετικά με την εφαρμογή της ΑΕΕ και την ανάπτυξη Σχεδίων δράσης

Εκπαιδευτικοί σχολείου που συμμετείχε στο πιλοτικό πρόγραμμα της ΑΕΕ (2012)

Τα δίκτυα σχολείων και οι δικτυωμένες κοινότητες μάθησης λειτουργούν υποστηρικτικά στους εκπαιδευτικούς δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ανταλλάξουν εμπειρίες κι ενδιαφέροντα, να προβληματιστούν σε θέματα της καθημερινής διδακτικής πρακτικής, να εμβαθύνουν στην ανάλυση παιδαγωγικών θεμάτων, να διαμορφώσουν διαδικασίες συμμετοχικής-συνεργατικής έρευνας και να ανταλλάξουν καλές πρακτικές για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου στο σχολείο.

C. Chapman & D. Muijs